شهادت هنر مردان خداست

سلام بر عشق ، سلام بر همدم و همراز عشق یعنی شهید و شهادت

قصه عشق را باید با غروب بود تا دانست و با هوای ابری پاییزان و با مرغی که به ناچار پشت میله های بی احساس قفس نغمه سرایی می کند. ماجرای غم انگیز ما را در محفل شمع و پروانه بایستی شنید و با لبخندهایی پیوند خورده با اشک و در آه سوزان شنهای داغ دیده ... باز دلم هوای شلمچه کرده است .

باز از فرسنگها راه بوی عطر خاکریزهایش مستم می کند . باور کنید خودم هم دیگر خسته شده ام . همین که می آیم نفسی بگیرم و با شهر بسازم ، همین که می آیم آرام آرام با زندگی روزمره دست اخوت دهم ، نمی دانم چه می شود که درست هنگام هنگامه ، آنجا که می روم تا فتحی دیگر در بودنم را رقم بزنم ، به سراغم می آیند .

خدایا چاره ای ... درمانی ... راهی ... خودم هم خوب می دانم که یک بیابان و چند خاکریز و یک غروب نمی تواند اینچنین هستی ام را به بازی بگیرد . که بیابان بسیار است و خاکریز مشتی خاک و غروب کالایی که همه جا یافت می شود ... آری !

آری ! آنچه عنان وجودم را در کف دارد ، ارواح بلندی است که از مشتی خاک ، شلمچه ساخته اند . قربان آن ستونی که نیمه های شب پیچ و خم خاکریزها را به آرامش حرکت ابرها طی می کرد . قربان آن اشکی که در پرتو منورهای عشق با لبخند ، عقد اخوت می خواند .

قربان آن انگشتی که وقتی برماشه بوسه می زد ، تمام کائنات بر آن بوسه می زدند . قربان آن نمازی که در سنگر شروع می شد و در بهشت به اتمام می رسید . ای مردم ! به حرم پاک امام قسم ، وقتی « بخشی » در کنج خاکریزی آرام گرفته بود ، تا ساعتها نمی دانستم که خواب است یا شهید گشته ، وقتی می گویم بخشی ، شما قلم بردارید و هر آنچه از خوبی می دانید بنویسید ، آنگاه چهره معصومش بر صفحه ظاهر می شود .

ای شهیدان ! گمان می کردیم گذشت زمان ، هوای سرزمین پاکتان را از ذهنمان خواهد زدود . اما داغ فراق شما روز به روز بیشتر آبمان می کند . ای مردم ! وقتی « برقه ای » تیر خورد ، تا لحظه آخر می خندید .. به خدا قسم می خندید . . من با همین چشمانم دیدم .

وقتی می گویم « برقه ای » ، شما پاکی را یک روح فرض کنید و کالبدی به نام سید رضی الدین برقه ای را برایش بپوشانید . ای مسلمانان ! به خداوندی خدا قسم « لطیفیان » در آخرین کلماتش با بچه ها شوخی می کرد . بروید از شلمچه بپرسید و وقتی می گویم لطیفیان ، شما جدیت و مردانگی را بگیرید و برایش اندام بسازید .

ای شهیدان! هنوز هم که هنوز است ، هر آب خنکی که می نوشیم ، به یاد لبهای خشکیده تان در شلمچه ، اشک می ریزیم. هنوز هم که هنوز است ، هر وقت غذا می خوریم پیش از آن با خاطره های شیرین شما دعای سفره می خوانیم .

هنوز هم که هنوز است تنها افتخارمان این است که روزی با شما بودیم . خوشحالم که هنوز با کسانی رفت و آمد دارم که چون خودم داغ دیده و تنهایند . خوشحالم که هنوز وقتی غروب می شود ، هر جا که باشم مرغ خیالم پر می گیرد و بر بام احساس می نشیند و به یاد سنگرهای خون آلود برای دلم نغمه سرایی می کند .

ای مردم ! ما همه خواهیم رفت . شما می مانید و راه ...

تو را به جان امام نگذارید یاد امام و جبهه ها از دلها زدوده شود ...

ماهيت و مصاديق ايثار و شهادت

«شهادت» در تفکر اسلامي به معناي گذشتن از سرمايه جان و هستي خود در راه يک هدف و آرمان الهي است.

در تعريف « شهادت» در انديشه اسلامي، آن چه که اصلالت و اهميت دارد و در واقع محقق کننده ي حقيقت مقام شهادت مي باشد، همانا انگيزه و نيت و غايت آن و وجه آگاهانه و اختياري اش مي باشد.

متفکر شهيد، استاد مطهري در تعريف مفهوم شهادت و شهيد چنين مي فرمايد:

« مرگي شهادت است که انسان با توجه به خطرات احتمالي يا ظني يا تعيين،فقط به خاطر هدفي مقدس و انساني و به تعبير قرآن، «في سبيل الله» از آن استقبال کند.

شهادت دورکن دارد:

يکي اين که در راه خدا و في سبيل الله باشد؛ هدف، مقدس باشد و انسان بخواهد جان خود را فداي هدف نمايد.

ديگر اين که آگاهانه صورت گرفته باشد... شهادت به حکم اين که عملي آگاهانه و اختياري است و در راه هدفي مقدس است و از هر گونه انگيزه خودگرايانه، منزه و مبراست، تحسين برانگيز و افتخارآميز است و عملي قهرمانانه تلقي مي شود. در ميان انواع مرگ ميرها تنها اين نوع از مرگ است که از حيات و زندگي، برتر و مقدس تر و عظيم تر و فخيم تر است... پس شهادت، قداست خود را اينجا کسب مي کند که فدا کردن آگاهانه تمام هستي خود است در راه هدف مقدس... از نظر اسلام هرکس به مقام و درجه شهادت نايل آيد که اسلام با معيارهاي خاص خودش او را شهيد بشناسد، يعني واقعاً در راه هدف ها عالي اسلامي با انگيزه برقراري ارزش هاي واقعي بشري کشته بشود، به يکي از عالي ترين و راقي ترين درجات و مراتبي که يک انسان ممکن است در سير صعودي خود نايل شود نايل مي گردد.»

شهادت را مي توان کامل ترين جلوه ايثار دانست. همين وجوه ايثارگرانه و آگاهانه در رفتار شهيد است که مقام وجودي او را برتري و تعالي مي بخشد. حضور و سلوک و ايثار شهيدان و ايثارگران و مجاهدان، نه فقط موجب کمال فردي و ارتقاء و سعه وجودي ايشان مي گردد؛ بلکه نقشي سازنده و شورآفرين و تعالي بخش و الهام دهنده و هدايت گري براي امت و ديگر مردمان دارد و موجب تغيير و تحول و رشد در سرشت و سرنوشت جوامع و امت ها نيز مي گردد.

اسلام و علي الخصوص تشيع، دين و آيين جهاد و شهادت است و مجاهدان و ايثارگران و پيکارگران در راه خدا را به لحاظ مرتبه وجودي، حتي بالاتر از اولياءالله و برابر با «خاصه اولياءالله» مي داند. به تعبير زيبا و رساي حضرت امير (ع) در نهج البلاغه:

«همانا جهاد، دري از درهاي بهشت است.»

حضرت در فرازي ديگر از نهج البلاغه، جهاد را «جامه تقوا» مي نامند.

مي دانيم که شهادت نقطه اوج و مرتبه کمال سير و صعود وجودي يک مجاهد و برترين صورت تحقق ايثار است. اين گونه است که با شهادت، تقوا و ايثار و جهاد پيوند مي خورند و مجاهد شهيد را به درجات عالي وجودي در عالم ملکوت مي رسانند.

معارف اسلامي به ما مي آموزد که در جهان پس از مرگ، باطن اعمال دنيوي افراد تجسم مي يابد و داراي درجات است. بهشت نيز داراي درهاي گوناگون است و بهشت مجاهدان و شهدا و دري که براي ورود شهدا به آن بهشت آماده گرديده است، دري است که خواص اولياءالله از آن در به جوار قرب الهي نايل مي گردند.

به راستي، اين از افتخارات و توفيقات بي دليل مردم سرزمين ما است که اين گونه سرشتي شهيد پرور و ايثارگر دارند. ملت ايران در تجربه تاريخي حيات خود و به ويژه در سير و سلوک عظيم تاريخي – معنوي خود در انقلاب اسلامي و سال هاي دفاع مقدس، نشان داده است که ملتي شهادت طلب و ايثارگر است. پيکارگران مومن، پيش برنده امواج خروشان انقلاب اسلامي و رزمندگان به خون تپيده دفاع مقدس بهترين نمونه ها و مصاديق شهادت و ايثار هستند و به جرأت مي توان گفت در تاريخ معاصر جهان، هيچ مردمي را از منظر مجاهده ي في سبيل الله و ايثارگري و شهادت طلبي، برابر و هم طراز مردم ايران نمي توان دانست و اين فوز عظيم مردم ايران به يقين برخاسته از پيروزي و اعتماد قلبي ايشان نسبت به تعاليم قدسي و معارف شيعي و عشق و حب صادقانه ي آنها نسبت به اهل بيت(ع) و تمسک به ولايت آن امامان نور مي باشد.

به يک اعتبار، تمامي حيات ملت ايران در تاريخ معاصر و به ويژه در سه دهه اخير را مي توان از مصاديق ايثار و شهادت دانست و همين پتانسيل عظيم معنوي ايثارها و شهادت ها بوده است که کشور ما را در برابر انبوه بسيار گسترده و فراتر از تصور توطئه هاي استکباري، مصون و روئين تن کرده است و اين همان حقيقتي است که سيد شهيدان اهل قلم«سيد مرتضي آويني» از آن تحت عنوان «راز خون» نام مي برد و آن را آشکار کننده حقايق و رمز پيروزي و توانمندي مي دانست.

ايمان شهيدان

ايمان، عطر خوشبوى گلهاى گلستان اسلام است.

ايمان، درس عشقى است که شهيدان آن را از دفتر توحيد خوانده‌اند.

ايمان، بالاترين نمره قبولى در کلاس مقاومت و ايثار است.

ايمان، برترين و بالاترين مدالى است که شاگردان اول دانشگاه جبهه به گردن مى‌آويزند.

ايمان، موشک فضاپيمايى است که شهيدان با آن از خاک تا به افلاک سفر کردند.

ايمان، چشمه زلالى است که شهيدان را در آن غسل شهادت دادند و جاودانه شدند.

ايمان، مهر تائيدى است بر تلاش خستگى‌ناپذير سينه سرخان مهاجر.

ايمان، شمع فروزان محفل عشق است که شهيدان عاشقانه بر گرد آن چرخيدند، تا جسم ملکى را بسوزانند و جان ملکوتى بيابند.

ايمان، ثمره و حاصل انقلاب اسلامى است که با جانفشانى شهيدان شکل گرفت.

ايمان، خونبهاى عظيم و شايسته شهيدان شاهد ماست.

ايمان، نوشداروى دل‌هاى ترک خورده خاندان عشق است.

ايمان، ترميم کننده قلب‌هاى شکسته فرزندان شاهد است.

ايمان، نداى بيدارى است که از گلدسته‌هاى خانه دوست شليک مى‌شود.

ايمان، موج توفنده و کفرشکنى است که به سوى دشمنان حقيقت فرستاده مى‌شود.

ايمان، عطر حيات‌بخش و جانفزايى است که از پهندشت شقايق خيز انقلاب اسلامى به مشام مى‌رسد.

ايمان، اکسيرى است که، غصه فراقت شهيدان و شهيد دادگان را به قصه پايدارى و مقاومت تبديل مى‌کند.

ايمان، شهد شرف و شعف و شعور و شهودى است که کام تشنه شهيد دادگان و شهيدزادگان را سيراب مى‌کند.

ايمان، مشعل فروزانى است که شهيدان آن در شب ديجور جهل و نادانى و ظلم و ستم و تجاوز به دست مى‌گيرند و صبح قريب را به بشريت بشارت مى‌دهند.

ايمان، دعوتنامه‌اى است که شهيدان با خون خود آن را امضا و براى آزادگان و احرار عالم مى‌فرستند.

ايمان، آن نور خدايى است که به نام شهيدان قداست و به جسم و جانشان نورانيت و روشنى مى‌بخشد.

ايمان، بوى خوش ايثار است که در پهندشت مقاومت و شهادت از گلبرگ‌هاى پرپر شده شقايق‌ها به مشام مى‌رسد.

ايمان، پهندشتى است که شهيدان در آن بذر گل شجاعت و مقاومت کاشتند و عطر آزادگى و سربلندى و شرف برگرفتند.

ايمان، شعله ستم‌سوزى است که شهيدان به دست گرفتند و خاکستر اهريمنان زشت سيرت را در زباله‌دان تاريخ مدفون ساختند.

ايمان، خورشيد تابناکى است که در شب ديجور بحران‌هاى اجتماعى و اعتقادى و اخلاقى از خون سرخ شهيدان طلوع، و راه صلاح و فلاح بشريت را روشن مى‌سازد.

ايمان، بانگ جرسى است که شهيدان براى راهنمايى و هدايت کاروان‌هاى بشريت به صدا درمى‌آ‌ورند. ايمان، زمزمه محبتى است که شهيدان، اين معلمان ايثار و گذشت براى جذب اطفال گريزپاى به کلاس انسانيت و معنويت به کار مى‌بندند.

ايمان،‌ شب چراغ تابانى است که شهيدان براى اصلاح جامعه و تربيت و انسان‌سازى به دست مى‌گيرند.

ايمان، عطر گل بوستان شهادت است.

ايمان، کليد طلايى بهشت است ک شهيدان براى ورود به آن، بدان چنگ مى‌زدند.

ايمان، سلاحى است که شهيدان براى پيشبرد اهداف خويش به آن تمسک جستند.

ايمان، آرمان ديرين و هميشگى مجاهدين فى‌سبيل‌الله است.

ايمان، گوهر ارزشمند درياى دين و مذهب است.

ايمان، کلاسى است که در آن دانشجويان دروس را به صورت فشرده و با نمره عالى گذرانده‌اند.

ايمان، کيميا و اکسير بى‌نظيرى است که شهيدان، به وسيله آن جسم را به جان و ملک را به ملکوت تبديل کردند.

ايمان، گلشن رازى است که شهيدان در آن رمز و راز شهادت و ايثار را آموختند.

ايمان، حوضى است که سپيدرويان در آن وضو ساختند و تا رسيدن به سپيده اسب خويش را تاختند.

ايمان، خرمنى است که پرستوهاى عاشق دانه‌اى چند از آن گرفتند و تا ستيغ رفيع‌ترين قله‌هاى شرف شتافتند.

ايمان، قله شرفى است که کبوتران سپيدبال و سبکبار بى‌صبرانه و عاشقانه به سوى آن پرکشيدند.

ايمان، باره‌اى که مسافران سفر عشق، عاشقانه بر آن نشستند و عطر و گلاب معنويت را در فضا پراکندند.

ايمان، باغى است که بهشت و روضه رضوان الهى در آن جارى است، و شهيدان حکيمانه اين نکته را يافتند و عاشقانه به سوى آن شتافتند.

ايمان، خطبه شورانگيز شقشقيه‌اى است که شهيدان - همان مدرسين مبارزه و مقاومت - آن را بر فراز منبرى از نور، با شور و شعور سرودند.

ايمان، حديث پايدارى و مقاومت عاشقان صادق، و راست قامتان جاودانه تاريخ است.

ايمان، شمشير قدرت و قوت ظلمت شکافان راست قامت،‌ و حماسه‌سازان پر صلابت است.

ايمان، شجره طيبه‌اى است که شهيدان از آن ميوه پاکى و عفت،‌ شهامت و شجاعت،‌ اميد و عشق چيدند.

ايمان، چشمه‌اى است که شهيدان از زلال آن نوشيدند و در انجام وظيفه و رسالت خويش دست از پاى نشناختند.

ايمان و عمل صالح دو بال است که شهيدان به وسيله آن تا ابديت پرواز مى‌کنند.

ايمان و علم،‌ دو مشخصه بارز راهيان ديار شهادت است.

ايمان و ايثار، دو سکوى پرتاب شهيدان به سوى جاودانگى است.

ايمان و عزم، دو عنصر برجسته و شاخص در حرکت عاشقانه راهيان راه رهايى انسان‌هاست.

ايمان و عشق، بود که شهيدان را به پرواز درآورد و به آنها اوج و عروج را آموخت.

ايمان، قلعه مستحکمى است که شهيدان پاسداران حريم آن هستند.

ايمان، جوشنى است که شهيدان براى محفوظ ماندن از خطرات اهريمنان و شياطين آن را به تن مى‌کردند.

ايمان،‌ باده غيبى بود که در جام دل‌هاى شهيدان ريخته شد، و جسم و جانشان را بى‌قرار کرد.

ايمان، رمز و راز شهادت و جاودانگى شهيدان است.

راستى که همه مظاهر و مصاديق ايمان، چه زيبا و شکوهمندند.